Trądzik pospolity jest jednym z najczęstszych schorzeń dermatologicznych. Występuje głównie w wieku pokwitania jako tzw. trądzik młodzieńczy. Ostatnio istnieje tendencja do przedłużenia się czasu trwania schorzenia lub jego późnego początku, dopiero w wieku dorosłym.
Obraz kliniczny trądziku
Trądzik występuje przede wszystkim w obrębie łojotokowych okolic skóry. Zmiany zachodzące w gruczołach łojowych i ich otoczeniu prowadzą do powstania charakterystycznych dla tej choroby zaskórników. Są to czopy powstające z łoju i zrogowaciałych komórek naskórka, wypełniające rozszerzony lejek mieszka włosowego. Są zmianami niezapalnymi. Mogą być zamknięte i otwarte. Te ostatnie widoczne są na skórze jako ciemne punkty. Innym charakterystycznym objawem trądziku są wykwity zapalne: grudkowe i krostkowe, i mogą zdominować obraz kliniczny. Przebieg trądziku jest zmienny, lecz zazwyczaj przeważa tylko jeden rodzaj zmian. W zależności od liczebności zmian określa się trądzik jako łagodny lub średnio nasilony. Niekiedy schorzenie to występuje w bardzo ciężkiej postaci – oprócz zmian typowych tworzą się torbiele ropne, a gojenie następuje przez bliznowacenie.
Etiopatogeneza i przebieg
Do powstania trądziku pospolitego mogą przyczyniać się bardzo różne czynniki, na przykład genetyczne lub hormonalne, jak również specyficzne warunki klimatyczne, czy też stosowanie określonych leków. U dotkniętych trądzikiem pacjentów stwierdza się powiększone gruczoły łojowe i wzmożoną produkcję łoju. Również występuje osobnicza skłonność do nadmiernego rogowacenia ujść mieszków włosowych. W konsekwencji w ujściu mieszka powstaje czop rogowo-łojowy: mikrozaskórnik, a następnie zaskórnik. Nadmierne wytwarzanie łoju i rogowacenie ujść mieszków włosowych jest między innymi uwarunkowane genetycznie. Na skutek nagromadzenia się łoju łatwiej dochodzi do rozwoju beztlenowych bakterii (Propionibacterium acnes). Drobnoustroje powodują wydzielanie się z łoju wolnych kwasów tłuszczowych. Kwasy te mają działanie drażniące: są odpowiedzialne za zakłócenie procesu rogowacenia w obrębie mieszka włosowego i przyczyniają się do powstania odczynu zapalnego. Pojawiają się grudki i krostki.
Leczenie trądziku
Trądzik nie zagraża życiu, ale żyć z nim nie jest łatwo. Szybkie włączenie odpowiedniego leczenia pozwoli uniknąć szpecących blizn. W trądziku lekkim, w którym występują zaskórniki, i niewiele grudek i krostek, stosuje się leczenie miejscowe. Preparaty miejscowe aplikuje się na całą zajętą powierzchnię skóry, a nie tylko na pojedyncze wykwity. Gdy następuje liczny wysiew grudek i krostek, oprócz leczenia miejscowego należy zastosować leczenie doustne. Trądzik jest chorobą przewlekłą, a jego leczenie jest długie. Jego wynik zależy w dużym stopniu od prawidłowego współdziałania chorego z lekarzem.
Zastosowanie 4-terpineolu w trądziku
Melaleuca alternifolia L., znane jest jako drzewo herbaciane. Liście tego drzewa zawierają olejek, którego właściwości lecznicze znane są w Australii od bardzo dawna. Olejek ten posiada dobrze znane i szeroko udokumentowane właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybiczne, potwierdzone w licznych badaniach klinicznych. Głównym składnikiem aktywnym olejku z drzewa herbacianego, odpowiedzialnym za jego skuteczność przeciwbakteryjną, jest terpinen-4-ol, którego w olejku herbacianym znajduje się ok. 40%. Dzięki destylacji frakcyjnej olejku z liści drzewa herbacianego uzyskujemy MELALEUCA CONCENTRATE. Jest to wysoce oczyszczony terpinen-4-ol (min. 97%), stanowiący naturalną substancję aktywną o właściwościach przeciwbakteryjnych, przeciwgrzybiczych i przeciwzapalnych.
Dzięki swoim właściwościom przeciwzapalnym i przeciwbakteryjnym terpinen-4-ol redukuje zmiany zapalne w trądziku, takie jak grudki i krostki. Obniża ilość beztlenowych bakterii (Propionibacterium acnes), które namnażają się w zmianach trądzikowych na skutek nagromadzenia się łoju. Drobnoustroje te powodują wydzielanie się z łoju wolnych kwasów tłuszczowych. Kwasy te mają działanie drażniące: są odpowiedzialne za zakłócenie procesu rogowacenia w obrębie mieszka włosowego i przyczyniają się do powstania odczynu zapalnego, który skutecznie redukuje terpinen-4-ol. Tak więc składnik ten działa przeciwbakteryjne i posiada wysoką efektywność przeciwzapalną oraz jest pięć razy bardziej skuteczny niż olejek herbaciany.
Eksfoliacja kwasami czyli peeling jest metodą złuszczania komórek skóry, za pomocą np. alfa-hydroksykwasów (AHA), beta-hydroksykwasów (BHA) itp. W zależności od nasilenia np. stężeń kwasów stosuje się peelingi powierzchowne, średniogłębokie i głębokie. Oczywiście eksfoliacja prowadzona w warunkach domowych to bardzo powierzchowny zabieg.
Eksfoliacja w warunkach domowych
Dzięki eksfoliacji skóra zostaje pozbawiona powierzchownej warstwy uszkodzonych komórek, zmienionych z wiekiem i pod wpływem słońca. Warstwy martwych komórek zostaną złuszczone i zastąpione przez nowe, młodsze komórki, co pozwoli cerze być bardziej jędrną i ładniejszą. Głębszy peeling wygładza zmarszczki, wyrównuje przebarwienia, zmniejsza blizny potrądzikowe, zmniejsza wielkość porów, wygładza szorstką i rozjaśnia matową skórę. Tak więc eksfoliacja w warunkach domowych działająca płycej nie usunie poważnych defektów estetycznych. Ale stosowana regularnie poprawi wygląd skóry poprzez złuszczanie martwego naskórka i pośrednią stymulację głębszych warstw skóry.
Zabieg profesjonalny
Eksfoliację gabinetową, przez to że jest głębsza stosuje się rzadziej. W trakcie zabiegu odczuwa się większe pieczenie niż podczas eksfoliacji w warunkach domowych. W ciągu następnych dni po profesjonalnym peelingu, naskórek zwykle będzie się łuszczyć. Długość tego procesu zależy od rodzaju i stężenia substancji użytej do peelingu. Po zabiegach domowych nie dochodzi do łuszczenia się tylko odświeżenia kolorytu skóry. Im peeling głębszy-silniejszy tym wzrasta ryzyko powikłań i dlatego te głębsze wykonuje się w warunkach gabinetowych, bo specjalista wykona go profesjonalnie, dopyta czy nie ma przeciwwskazań oraz dokładnie powie jak należy pielęgnować skórę po zabiegu.
Liczy się systematyczność
Podsumowując: eksfoliacja w warunkach domowy to zabieg delikatny, który można powtarzać bardzo regularnie. Przez to, że jest to zabieg delikatny to daje mniejsze rezultaty, ale wykonywany regularnie po jakimś czasie przyniesie wymierne korzyści. Można go robić w warunkach domowych bez ryzyka powikłań.
Proces starzenia zależy od czynników genetycznych (starzenie endogenne, hormonalne) i środowiskowych. W niesprzyjających warunkach klimatycznych, czynniki środowiskowe (głównie promienie ultrafioletowe) mogą być odpowiedzialne za większość zmian obserwowanych w przebiegu starzenia skóry do 45 – 50 roku życia.
Starzenie się skóry – objawy
Objawy kliniczne zmian starzenia skóry pod wpływem czynników wewnątrzpochodnych i promieniowania słonecznego ściśle się ze sobą wiążą i składają na pełen obraz starzejącej się skóry. Oba procesy mogą powodować zupełnie odwrotne zjawiska, a ich wypadkowa jest czasem nazywana prawdziwym starzeniem skóry (ang. true aging).
Starzenie słoneczne dotyczy znacznie częściej osób z typem I i II skóry. Okolice najbardziej eksponowane, takie jak twarz, kark, ramiona są nim najbardziej dotknięte. Obraz kliniczny „słonecznego” starzenia skóry to między innymi pogrubienie skóry, bruzdy i głębokie zmarszczki, teleangiektazje i zmiany barwnikowe. Ponadto może dojść do rogowacenia słonecznego i innych zmian predysponujących do powstania nowotworów skóry i w końcu pojawienia się nowotworów skóry (raka podstawnokomórkowego, kolczystokomórkowego i czerniaka).
Obraz kliniczny starzenia genetycznego objawia się ścieńczeniem naskórka, wiotkością skóry i siecią delikatnych zmarszczek.
Jak odmłodzić skórę?
Kiedy zacząć przeciwdziałać starzeniu? W zasadzie już od około 20 roku życia. Najpierw pielęgnacja będzie polegała na odpowiednim nawilżeniu i natłuszczeniu skóry oraz ochronie przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi. Później nasza cera będzie wymagała aktywniejszych składników. Kiedy zaczniemy je wprowadzać zależy od wieku biologicznego skóry. Czasami osoby młode przez nieodpowiednią pielęgnację skóry i zły tryb życia mają ją bardziej zniszczoną niż rówieśniczki.
Cera starzejąca się może być np. cerą suchą lub tłustą. Wtedy do pielęgnacji takiej skóry dobieramy odpowiednie kosmetyki, które zwykle różnią się zawartością lipidów i dodatkowych substancji (np. o działaniu ściągającym). Składniki aktywne, zalecane w przypadku skór dojrzałych, niezależnie od rodzaju cery są takie same. Jednakże niektóre są szczególnie polecane w przypadku określonej cery np. kwasy owocowe dla skóry dojrzałej tłustej.
Pielęgnacja przeciw starzeniu się skóry
W serii Home Expert mamy kremy przeciwdziałające starzeniu o różnej konsystencji. Krem regenerujący ma bogatą konsystencję. Koi, nawilża i łagodzi podrażnienia. Lekką konsystencję posiadają 3 preparaty takie jak Emulsja kojąco-nawilżająca, Nocna kuracja rewitalizująca oraz Kojący krem BB. Emulsja koi i nawilża oraz przeciwdziała powstawaniu zmarszczek z powodu przesuszenia. Nocna kuracja poza działaniem przeciwstarzeniowym, poprzez zawartość kwasów, między innymi wyrównuje koloryt oraz zmniejsza widoczność tzw. porów. Z kolei krem BB jest kremem tonującym o właściwościach kojących, nawilżających i regenerujących.
Pod oczy w tej serii mamy Odmładzający krem pod oczy, zawierający szereg czynników aktywnych przeciwdziałających powstawaniu zmarszczek wokół oczu.
Ważna ochrona przeciwsłoneczna
W pielęgnacji cery dojrzałej istotne są preparaty mające właściwości ochronne przed czynnikami środowiskowymi powodującymi starzenie. Jest to ważne z punktu widzenia profilaktyki, ale również ułatwia skórze przeprowadzenie procesów regeneracyjnych. Podstawowymi preparatami ochronnymi są kremy z filtrami przeciw promieniowaniu UVB i UVA, jak również preparaty zawierające substancje o działaniu przeciwwolnorodnikowym. Wśród tych ostatnich substancji wymienia się witaminy: A, B, C i E, oraz takie składniki jak koenzym Q, kwas alfa-liponowy, czy flawonoidy i fenole pochodzące z roślin, np. z zielonej herbaty, soi, miłorzębu i innych.
Niektóre z antyoksydantów mają także różne właściwości regeneracyjne. Wyżej wymienione witaminy wywierają korzystne działanie na skórę. Witamina A dzięki licznym mechanizmom spłyca zmarszczki, poprawia elastyczność skóry i rozjaśnia przebarwienia. Również witamina B rozjaśnia przebarwienia i dodatkowo zmniejsza podrażnienia, wygładza cerę. Witamina C, jak poprzednie witaminy, zmniejsza przebarwienia oraz spłyca zmarszczki, podobnie jak witamina E. Do innych aktywnych składników kremów przeciwstarzeniowych zalicza się alfa i beta hydroksykwasy, fitoestrogeny, cytokiny, różne peptydy oraz inne substancje.
W serii Home Expert znajdziemy dwa preparaty mające filtry przeciwsłoneczne Nawilżający krem SPF 20 oraz Naprawczy krem ochronny SPF 50. Pierwszy z nich ma lekką konsystencję, zawiera składniki nawilżające, kojące podrażnienia oraz poprawiające koloryt cery ( w tym prowitaminę B5). Drugi z preparatów posiada wyższą ochronę przeciwko UVA i B oraz chroni przed promieniowaniem VIS oraz IR. Ponadto posiada działanie regenerujące.
Trądzik pospolity występuje najczęściej w wieku pokwitania jako tzw. trądzik młodzieńczy. Ostatnio istnieje tendencja do przedłużenia się czasu trwania schorzenia, nawet do czterdziestego roku życia.
Obraz kliniczny
Trądzik pospolity występuje przede wszystkim w obrębie łojotokowych okolic skóry: na twarzy, plecach, rzadziej na klatce piersiowej. W trądziku osób dorosłych skóra może być mniej łojotokowa i bardziej skłonna do odwodnienia. Zmiany zachodzące w gruczołach łojowych i ich otoczeniu prowadzą do powstania charakterystycznych dla tej choroby zaskórników. Są to czopy powstające z łoju i zrogowaciałych komórek naskórka, wypełniające rozszerzony lejek mieszka włosowego. Są zmianami niezapalnymi. Mogą być zamknięte i otwarte. Te ostatnie widoczne są na skórze jako ciemne punkty. Innym charakterystycznym objawem trądziku pospolitego są wykwity zapalne: grudkowe, krostkowe i mogą zdominować obraz kliniczny.
Przebieg trądziku jest zmienny, lecz zazwyczaj przeważa tylko jeden rodzaj zmian. Można mieć zatem trądzik, którego głównymi objawami są zaskórniki. Mówimy wtedy o trądziku zaskórnikowym, w przeciwieństwie do grudkowo-krostkowego. W zależności od liczebności zmian określa się trądzik jako łagodny lub średnio nasilony. Niekiedy schorzenie to występuje w bardzo ciężkiej postaci – oprócz zmian typowych tworzą się torbiele ropne, a gojenie następuje przez bliznowacenie. Niekiedy blizny są bardzo szpecące, nierówne i przerosłe. Czasami bliznowacenie może występować nie tylko po głębokich naciekach, ale u niektórych osób nawet po zmianach grudkowych. Wtedy blizny nie mają charakteru przerostowego, ale zanikowy.
Etiopatogeneza
Do powstania trądziku pospolitego mogą przyczyniać się bardzo różne czynniki, na przykład genetyczne lub hormonalne, jak również specyficzne warunki klimatyczne, czy też stosowanie określonych leków. U dotkniętych trądzikiem pacjentów stwierdza się powiększone gruczoły łojowe i wzmożoną produkcję łoju. Również występuje osobnicza skłonność do nadmiernego rogowacenia ujść mieszków włosowych. W konsekwencji w ujściu mieszka powstaje czop rogowo-łojowy: mikrozaskórnik, a następnie zaskórnik. Nadmierne wytwarzanie łoju i rogowacenie ujść mieszków włosowych jest między innymi uwarunkowane genetycznie. Na skutek nagromadzenia się łoju łatwiej dochodzi do rozwoju beztlenowych bakterii (Propionibacterium acnes). Drobnoustroje powodują wydzielanie się z łoju wolnych kwasów tłuszczowych. Kwasy te mają działanie drażniące: są odpowiedzialne za zakłócenie procesu rogowacenia w obrębie mieszka włosowego i przyczyniają się do powstania odczynu zapalnego. Pojawiają się grudki i krostki.
Czynniki hormonalne grają bardzo ważną rolę w powstawaniu zmian trądzikowych, ponieważ na nadmierne wydzielanie łoju mają wpływ męskie hormony – androgeny, przede wszystkim zaś testosteron i jego pochodna dihydrotestosteron. Stymulacja androgenna powoduje rozwój gruczołów łojowych. Androgeny zaczynają być produkowane w początkowej fazie okresu dojrzewania. Stąd bardzo częste występowanie trądziku w wieku pokwitania. Pojawienie się trądziku przedmiesiączkowego u kobiet powyżej 20 roku życia, u których poprzednio trądzik nie występował, może wskazywać na istnienie jakiejś przyczyny nadmiaru androgenów. W parę tygodni po odstawieniu pigułki antykoncepcyjnej może dojść do tzw. androgenowego trądziku kobiecego. Niektóre osoby dotknięte uciążliwym trądzikiem mogą nie mieć zaburzeń endokrynologicznych i podniesionego poziomu androgenów, ale mają pewne rodzinne predyspozycje. Ich gruczoły łojowe są dużo bardziej wrażliwe na stymulację hormonalną i produkują w odpowiedzi więcej łoju.
Leczenie
Trądzik pospolity nie zagraża życiu, ale żyć z nim nie jest łatwo. Szybkie włączenie odpowiedniego leczenia pozwoli uniknąć szpecących blizn. W trądziku lekkim, w którym występują zaskórniki, i niewiele grudek i krostek, stosuje się leczenie miejscowe. Preparaty miejscowe aplikuje się na całą zajętą powierzchnię skóry, a nie tylko na pojedyncze wykwity. Gdy następuje liczny wysiew grudek i krostek, oprócz leczenia miejscowego należy zastosować leczenie doustne. Trądzik pospolity jest chorobą przewlekłą, a jego leczenie jest długie. Jego wynik zależy w dużym stopniu od prawidłowego współdziałania chorego z lekarzem. Leczenie trądziku jest wielokierunkowe i ma na celu zmniejszenie łojotoku, zapobieganie tworzenia się zaskórników i zlikwidowanie stanu zapalnego. Z leków zewnętrznych stosuje się pochodne witaminy A (retinoidy), nadtlenek benzoilu, preparaty zawierające antybiotyki. Z innych leków do stosowania zewnętrznego należy wymienić kwas azelainowy.
W leczeniu ogólnym, stosowanym gdy pojawiają się liczne grudki i krosty, podaje się przede wszystkim antybiotyki. Należy je brać bez przerwy czasami parę miesięcy. Lekami z wyboru są antybiotyki z grupy tetracyklin i makrolidów. Działają one nie tylko przeciwbakteryjnie, ale również bezpośrednio przeciwzapalnie (dlatego tak długo prowadzi się leczenie). W ciężkich postaciach krostkowych i ropowiczych stosuje się doustnie retinoid – izotretinoinę. Lek ten dokonał istotnego przełomu w leczeniu ciężkich, praktycznie nieuleczalnych uprzednio postaci trądziku. Terapia izotretinoiną niesie za sobą ryzyko szeregu działań niepożądanych. Niezbędne jest stwierdzenie przed podjęciem terapii u kobiet, czy nie są one w ciąży oraz zalecanie bezwzględnej antykoncepcji w trakcie leczenia i do 2 miesięcy po jego zaprzestaniu.
Pielęgnacja cery trądzikowej
Na rynku jest dużo różnych preparatów kosmetycznych dla osób z trądzikiem. W przypadku łagodnych postaci trądziku, systematyczna pielęgnacja tymi preparatami często powoduje poprawę. Jednym z takich preparatów jest koncentrat przeciwtrądzikowy z olejkiem herbacianym i kwasem salicyowym. Aby wspomóc jego działanie można dodatkowo zastosować nocną kurację rewitalizującą, tonik złuszczający oraz wygładzający micropeeling. Preparaty te będą dodatkowo wyrównywać koloryt, wygładzać naskórek oraz odblokowywać ujścia gruczołów łojowych. Ponadto mają różne składniki spowalniające starzenie skóry, co jest dodatkowym atutem w przypadku pielęgnacji trądziku osób dorosłych. Osoby dorosłe też mogą bardziej reagować na aktywne składniki przeciwtrądzikowe wysuszeniem skóry i w związku z tym jest ważne aby w preparatach były równocześnie składniki nawilżające, jak ma to miejsce w wyżej wymienionych preparatach.
Gdy trądzik jest bardziej nasilony trzeba wdrożyć leczenie lekami zewnętrznymi i/lub doustnymi. W trakcie stosowania leków zewnętrznych należy uważać, aby nadmiernie nie przesuszyć i nie podrażnić skóry. Gdy do tego zaczyna dochodzić, należy zrezygnować z kosmetyków dla cery trądzikowej i stosować kosmetyki dla cery wrażliwej i wysuszonej. Na zmianę z lekami możemy np. zastosować emulsję kojąco-nawilżającą, a do mycia stosować kojącą wodę micelarną i fizjologiczny żel oczyszczający. W dni słoneczne można użyć lekkiego nawilżającego kremu SPF20. Trądzik nie jest chorobą zakaźną, nie jest on bowiem wynikiem zewnątrzpochodnej infekcji. W związku z tym nadmierne częste mycie nie jest niezbędne.
Trądzik zaskórnikowy, bez zmian zapalnych, można poddać zabiegom oczyszczania w gabinecie kosmetycznym, stosując wszelkie zasady aseptyki i wcześniejsze zabiegi rozpulchniające skórę. Zalecane są zabiegi kawitacji, jak również peelingi np. z kwasem salicylowym. Po takich zabiegach można polecić do oczyszczania skóry kojącą wodę micelarną i fizjologiczny żel oczyszczający oraz w zależności od stopnia naruszenia bariery naskórkowej różne preparaty nawilżająco kojące np. emulsję kojąco nawilżającą czy naprawczy krem ochronny SPF 50.
Często chorzy, sami w warunkach domowych próbują wyciskać lub rozdrapywać zmiany, co prowadzi do blizn i przebarwień. Ważne jest wytłumaczenie choremu co może spowodować takie postępowanie. Osoby z trądzikiem należy również przestrzegać przed zbyt częstym dotykaniem twarzy rękami. Czoła, na którym występują zmiany trądzikowe nie powinno się zasłaniać grzywką, gdyż może to spowodować zaostrzenie zmian.
HOME EXPERT
Wybierz profesjonalne kosmetyki dla cery trądzikowej
Peeling – jest to metoda złuszczania komórek skóry, za pomocą np. alfa-hydroksykwasów (AHA), beta-hydroksykwasów (BHA) itp. W zależności od nasilenia np. stężeń kwasów stosuje się peelingi powierzchowne, średniogłębokie i głębokie. Dzięki tej metodzie skóra zostaje pozbawiona powierzchownej warstwy uszkodzonych komórek, zmienionych z wiekiem i pod wpływem słońca. Warstwy martwych komórek zostaną złuszczone i zastąpione przez nowe, młodsze komórki, co pozwoli cerze być bardziej jędrną i ładniejszą. Peeling wygładza zmarszczki, wyrównuje przebarwienia, zmniejsza blizny potrądzikowe, zmniejsza wielkość porów, wygładza szorstką i rozjaśnia matową skórę.
Peelingi – jakie przeciwwskazania?
Na co należy zwrócić uwagę przed wykonaniem peelingu?
typ skóry – na przykład skóry azjatyckie mogą być bardziej wrażliwe. U pacjentek z ciemną karnacją występuje zwiększone ryzyko przebarwień przy głębszych peelingach,
alergie – skłonność do alergii może wskazywać na zwiększoną reaktywność skóry podczas zabiegu,
występowanie reakcji atopowych, wyprysku kontaktowego, łojotokowego zapalenia skóry – to może wskazywać, że pacjent ma bardzo wrażliwą i reaktywną skórę,
pacjenta u którego występuje choroba tkanki łącznej lub choroba autoimmunologiczna lub cukrzyca, bo może dojść do komplikacji w związku ze zwiększoną wrażliwością i przedłużonym czasem gojenia. Dlatego też wykonywanie peelingu u pacjentów z tymi schorzeniami nie jest wskazane,
współistnienie innych chorób, mogących mieć wpływ na wydłużenie czasu gojenia oraz wystąpienia ewentualnych przebarwień po zabiegu,
skłonności do tworzenia bliznowców,
liczne znamiona,
przebyte operacje i ewentualne uprzednie peelingi w obszarach skóry, gdzie zaplanowano zabieg,
stosowania terapii światłoleczniczych lub podrażnienie słoneczne,
uprzednie leczenie promieniami RTG,
skłonności do zakażeń opryszczką. Tacy pacjenci powinni przyjmować profilaktycznie leki antywirusowe, ponieważ zabieg peelingu może wywołać nawrót choroby,
brodawki płaskie. Miejsc gdzie występują nie powinno się poddawać działaniu peelingu, gdyż może to doprowadzić do rozprzestrzenienia wirusów brodawczaka,
używanie antykoagulantów np. aspiryny. Mogą spowolnić efekt leczniczy,
stosowanie retinoidów doustnie, i w przypadku niektórych peelingów zewnętrznie,
osoby palące papierosy – leczenie może być wydłużone,
ciążę – nie poleca się stosowania peelingów w czasie ciąży,
objawy uboczne po zastosowaniu wcześniejszych peelingów: umiarkowany lub silny rumień, nadmierna epidermoliza, przebarwienia, odbarwienia, prosaki, pęcherze i zbyt mocne złuszczanie, bliznowacenie, strupy, infekcje bakteryjne lub wirusowe, zwiększone prawdopodobieństwo wysokiej wrażliwości skóry, dyskomfort, obrzęk.
Pielęgnacja po peelingach
Zalecenia dotyczące peelingów zależą od głębokości ich wykonania. Po najczęściej wykonywanych powierzchownych i średniogłębokich zaleca się specjalne preparaty do użytku domowego. Na dzień są to kremy przeciwsłoneczne z filtrem SPF 50+, a na noc preparaty nawilżające i natłuszczające. Do mycia konieczne są łagodne substancje. Okres powrotu wyglądu skóry do stanu prawidłowego jest różny, ale zwykle wynosi jeden tydzień. Po zabiegu należy bezwzględnie unikać słońca, nie stosować zewnętrznie preparatów z aktywnymi substancjami, takimi jak retinoidy i nie wykonywać żadnych innych zabiegów. Pacjentów należy ostrzec, że będą mogli odczuwać napięcie skóry, świąd, pieczenie, kłucie, ból, że może pojawić się obrzęk i łuszczenie, a nawet strupy. Wówczas nie wolno drapać, ścierać ani zrywać złuszczających się fragmentów skóry, aby uniknąć m.in. powstania blizn. Pacjenci nie mogą wykonywać na własną rękę dodatkowych peelingów. Jeśli pojawi się obrzęk, należy zastosować zimne okłady z lodu. Tak jak przy innych inwazyjnych procedurach, pacjentom, którzy w wywiadzie mają nawroty opryszczki, należy profilaktycznie zalecić leczenie doustne acyklowirem.
Mamy coraz szerszy dostęp do rożnych intensywnych zabiegów estetycznych. W zależności od defektu estetycznego, możemy zaproponować naszym pacjentom/klientom zróżnicowane zabiegi dostosowane do potrzeb danej osoby. Jednak ta różnorodność terapii powoduje, że musimy pamiętać o przekazywaniu dużej ilości różnych zaleceń. Dodatkowo w zimie skóra twarzy i ciała staje się wyjątkowo wymagająca. Mróz, wiatr i suche powietrze sprawiają, że może stać się przesuszona, podrażniona i wrażliwa. Żeby tego uniknąć trzeba o nią odpowiednio zadbać. Problemy zaczynają się już wtedy, gdy temperatura spada do 10 stopni. Pod wpływem zimna uszkadza się bowiem pokrywająca skórę warstwa lipidowa, która chroni przed nadmierną utratą wilgoci. A sytuację pogarsza jeszcze wysuszone kaloryferami powietrze w pomieszczeniach. Cera tłusta i mieszana radzi sobie w takich okolicznościach całkiem nieźle – grubsza warstwa sebum nie daje się tak łatwo niekorzystnym czynnikom. Ale skóra sucha jest właściwie bezbronna i może wymagać większej troski. Jeżeli nie zadbamy o nią to możemy mieć w zimie duże problemy. Tak samo dotyczy skóry po intensywnych zabiegach estetycznych. Dodatkowo z wiekiem nasza ochronna warstwa lipidowa regeneruje się wolniej. Po intensywnych zabiegach oraz czasie spędzonym w nieprzyjaznych warunkach atmosferycznych młoda skóra wraca do siebie szybciej niż u osób starszych. Zimą muszą szczególnie uważać osoby z cerą naczynkową.
Preparaty nawilżające, natłuszczające i ochronne
Skóra po zabiegach estetycznych może
być przejściowo odwodniona, podrażniona, wrażliwa i i jest częściej narażona na
podrażnienia i urazy. W związku z tym jest niezbędne użycie odpowiednich
preparatów. Najlepiej takich, które działają dwukierunkowo i zawierają zarówno składniki
nawilżające, jaki i tłuszczowe, które odbudowują prawidłowy płaszcz lipidowy, a
tym samym zapobiegają ucieczce wody.
Utrzymanie
odpowiedniej wilgotności w warstwie rogowej (zewnętrznej warstwie naskórka),
ułatwia obecność higroskopijnych związków chemicznych, czyli takich które
przyciągają wodę i hamują jej parowanie. Mieszanina tych substancji jest
nazwana NMF (naturalny czynnik nawilżający). NMF powstaje w naskórku podczas
prawidłowego procesu rogowacenia i skład się z wielu substancji. Do
najważniejszych należą aminokwasy, mocznik, kwas moczowy, kwas mlekowy,
kreatynina i inne.
Drugi mechanizm chroniący wodę przed wyparowaniem z naskórka, polega na ograniczeniu jej ucieczki przez tzw. substancje hydrofobowe (lipidy płaszcza lipidowo-wodnego i lipidy tzw cementu międzykomórkowego). Te ostatnie odgrywają ważniejsza rolę. Układają się one między korneocytami, czyli komórkami warstwy rogowej, w formie specyficznie uporządkowanych błon. Spajają one ze sobą komórki naskórka i tworzą nieprzepuszczalną dla wody barierę chroniącą skórę przed odwodnieniem.
Skórę po zabiegach, aby uchronić przed dodatkowym wysuszeniem i podrażnieniem, w zimie trzeba smarować się odpowiednimi kremami. Szczególnie przed każdym wyjściem z domu należy używać kremów ochronno-regeneracyjnych z wysokimi filtrami UV. To bardzo ważne, bo zimą skóra po intensywnych zabiegach może się gorzej regenerować.
Zalecenia po wybranych zabiegach – peelingi
Zalecenia dotyczące peelingów zależą od
głębokości ich wykonania. Po najczęściej wykonywanych powierzchownych i
średniogłębokich zaleca się specjalne preparaty do użytku domowego. Na dzień są
to kremy przeciwsłoneczne z filtrem SPF 50+, a na noc preparaty nawilżające i
natłuszczające. Do mycia konieczne są łagodne substancje.
Okres powrotu wyglądu skóry do stanu
prawidłowego jest różny, ale zwykle wynosi jeden tydzień.
Po zabiegu należy bezwzględnie unikać
słońca, nie stosować zewnętrznie preparatów z aktywnymi substancjami, takimi
jak retinoidy i nie wykonywać żadnych innych zabiegów. Pacjentów należy
ostrzec, że będą mogli odczuwać napięcie skóry, świąd, pieczenie, kłucie, ból,
że może pojawić się obrzęk i łuszczenie, a nawet strupy. Wówczas nie wolno
drapać, ścierać ani zrywać złuszczających się fragmentów skóry, aby uniknąć
m.in. powstania blizn. Pacjenci nie mogą wykonywać na własną rękę dodatkowych
peelingów. Jeśli pojawi się obrzęk, należy zastosować zimne okłady z lodu. Tak
jak przy innych inwazyjnych procedurach, pacjentom, którzy w wywiadzie mają
nawroty opryszczki, należy profilaktycznie zalecić leczenie doustne
acyklowirem.
Laseroterapia
Zalecenia po wykonaniu laseroterapii różnią się i są zależne od tego, jakiego rodzaju lasera/urządzenia IPL użyto – czy był to laser ablacyjny, czy nieablacyjny, a w przypadku laserów nieablacyjnych – na co i jak głęboko działano. Po wszystkich zabiegach zaleca się ochronę przeciwsłoneczną w celu uniknięcia przebarwień; okres, w którym bezwzględnie chronimy się przed światłem słonecznym, zależy od typu zabiegu laserowego. Jest dłuższy w przypadku laserów ablacyjnych, a krótszy – np. przy fotoodmładzaniu. W większości procedur polaserowych zaleca się przykładanie zimnych okładów dla zmniejszenia ewentualnego obrzęku, zaczerwienienia i subiektywnych dolegliwości (np. pieczenia). Do pielęgnacji w domu poleca się na dzień kremy z filtrem SPF 50+, a na noc kremy nawilżające. W przypadku użycia laserów ablacyjnych będą to preparaty dodatkowo wspomagające gojenie. Bardzo ważne w przypadku ablacyjnych zabiegów laserowych jest również informowanie pacjenta o zakazie drapania, złuszczania, zrywania strupów, ponieważ wiąże się to z ryzykiem powstania blizn. Przy tendencji do nawrotów opryszczki podaje się profilaktycznie leki.
Czego potrzebuje Twoja cera?
Intensywne zabiegi estetyczne, które przeprowadza profesjonalista nie kończą się wraz z wizytą. Skuteczność zabiegów jest wzmocniona a nawet przedłużona jeśli zostanie wdrożona prawidłowa pielęgnacja domowa. Stosowane zalecenia otrzymasz od swojego lekarza lub kosmetologa. Najlepiej, aby kosmetyki były specjalistycznie opracowane z myślą o pielęgnacji cer po zabiegach.
