Każda z nas jest na swój sposób nieZWYKŁA. Tylko czy pamiętamy o tym na co dzień? Jak często myślimy o sobie w ten sposób?
Podczas eventu nieZWYKŁA KOBIETA nieustannie przypominaliśmy wszystkim odwiedzającym nas Paniom, jak bardzo są niezwykłe! I nawet nagraliśmy film o nieZWYKŁYCH KOBIETACH…
A jaka byłaby Twoja reakcja?
Choroby skóry głowy ze względu na lokalizację są widoczne dla otoczenia. Najczęściej jest to łupież, przetłuszczanie się włosów, przerzedzenie włosów, czy łysienie. Zmiany na skórze mogą być wywołane przez bakterie (zapalenie mieszków włosowych, róża), pasożyty (wszawica), grzyby (grzybice skóry owłosionej powierzchowne i głębokie), wirusy (półpasiec). Część schorzeń obecnych na skórze głowy uwarunkowana jest genetycznie i może też dotyczyć innych okolic ciała.
Objawy na skórze i dolegliwości mogą być różnorodne. Może im towarzyszyć świąd, pieczenie, niekiedy bolesność, ale mogą także nie sprawiać żadnych dolegliwości. U części chorych mogą wystąpić zmiany rumieniowe, ze złuszczaniem (łuszczyca, łojotokowe zapalenie skóry). Zmiany mogą pojawić się szybko (zmiany alergiczne) lub stopniowo się nasilać, utrzymywać się o różnym nasileniu przez długi czas lub okresowo ustępować.
Łojotokowe zapalenie skóry (ŁZS) to przewlekłe, nawracające schorzenie dotyczące skóry owłosionej głowy, ale także innych okolic ciała (twarz, tułów). Może pojawić się w każdym wieku. Częściej występuje u dzieci, młodzieży i młodszych dorosłych osób, głównie u mężczyzn. Zmiany występują głównie w okolicach obfitujących w gruczoły łojowe, a więc na skórze owłosionej głowy, a także za uszami i w przewodach słuchowych zewnętrznych. W ŁZS obserwuje się zmiany w składzie mikrobiomu, szczególnie w ilości lipofilnych drożdżaków Malassezia (Pityrosporum ovale). Nasilenie zmian obserwuje się jesienią, zimą, a poprawę w okresie letnim. Nieprawidłowa dieta, stres, emocje, źle dobrane kosmetyki mogą nasilać rumień, złuszczanie, świąd skóry i pieczenie.
Łojotokowe zapalenie owłosionej skóry głowy może objawiać się delikatnym złuszczaniem, bez rumienia, ale może dawać także znaczny rumień, grube żółtawe łuski przylegające do skóry głowy z sączeniem. Często zajęte są uszy, okolica za uszami i przewody słuchowe. U części chorych może pojawić się przerzedzenie włosów tzw. łysienie łojotokowe, głównie na szczycie głowy. Istotne znaczenie ma prawidłowa pielęgnacja skóry, zmniejszenie stanu zapalnego i wydzielania łoju, ograniczenie ilości drożdżaków. Należy pamiętać, że skóra u osób z łojotokowym zapaleniem skóry może być wrażliwa, łatwiej ulegać podrażnieniom. W zmianach bardziej nasilonych, skłonności do przerzedzenia włosów, konieczne jest leczenie dermatologiczne – miejscowe/ogólne.
Łupież to przewlekłe, nawracające schorzenie o różnie nasilonym łojotoku. Zmianom może towarzyszyć przerzedzenie włosów i znaczny świąd skóry. Proces odnowy naskórka skraca się do około 7-15 dni, a na skórze jest to widoczne w postaci białawych łusek. Znacznie wzrasta ilość grzybów drożdżopodobnych na skórze głowy, co sprzyja pojawieniu się stanu zapalnego. U osób z łupieżem około 70% mikroflory skóry głowy to właśnie drożdżaki Malassezia, a u zdrowych tylko około 45%. Na pojawienie się, zaostrzenie łupieżu mają także wpływ zaburzenia hormonalne, uwarunkowania genetyczne, emocje, dieta.
Wyróżniamy łupież zwykły, czyli suchy i tłusty. W łupieżu zwykłym łuski są drobne, białe, łatwo odpadają w czasie czesania, ruchach głową, nie obserwuje się stanu zapalnego skóry czy nadmiernego wypadania włosów. Najczęstsza lokalizacja to szczyt głowy, okolica ciemieniowa i okolice skroniowe. U osób z łupieżem suchym często obserwuje się drobne łuski widoczne zwłaszcza na ciemnym ubraniu. Natomiast w łupieżu tłustym, włosy bardziej się przetłuszczają. Łuski są większe, o żółtawym zabarwieniu i bardziej przylegają do skóry. Często zgłaszanym objawem jest świąd i pieczenie skóry. Świąd może być bardzo nasilony, zmuszający do drapania się. Niektórzy traktują łupież tłusty jako odmianę łojotokowego zapalenia skóry głowy. W łupieżu tłustym skóra może być zaczerwieniona, obserwuje się wypadanie i przerzedzenie włosów. Leczenie obejmuje preparaty keratolityczne, regulujące nasiloną proliferację keratynocytów, ograniczające rozwój bakterii i drożdżaków. W przypadku nasilonych zmian na skórze, znacznego świądu, przerzedzenia włosów wskazana jest konsultacja dermatologiczna i leczenie.
Łuszczyca jest schorzeniem uwarunkowanym genetyczne. Zmiany mogą dotyczyć skóry głowy, a także innych okolic ciała, paznokci. Wykwity mogą być bardzo niewielkie, prawie niewidoczne lub nasilone, zajmujące nawet całą głowę. Choroba przez wiele lat może mieć bardzo łagodny charakter i objawiać się jedynie niezbyt nasilonym złuszczaniem, zaczerwienieniem niewielkich powierzchni skóry głowy. Niekiedy zmianom towarzyszy świąd, czy drobne łuski przypominające łupież. Zmiany bardziej nasilone, są zazwyczaj koloru czerwonego, pokryte srebrzystą łuską, czasami ściśle przylegającą. Czynnikami nasilającymi chorobę mogą być utajone ogniska infekcji (zęby, migdałki), leki, stres, nieprawidłowa dieta oraz mechaniczne uszkodzenie skóry. Skóra głowy może być sucha, bardziej wrażliwa, delikatna, łatwiej ulegać podrażnieniu. U chorych z aktywną łuszczycą obserwuje się objaw Koebnera, czyli pojawienie się nowych zmian łuszczycowych w miejscu zadrapania naskórka. Skóra głowy jest szczególnie narażona na urazy w trakcie czesania. Zbyt „agresywne” usuwanie łuski ze skóry głowy może powodować nasilenie zmian.
Leczenie łuszczycy skóry głowy powinno być prowadzone przez dermatologa. Uzupełnieniem może być pielęgnacja skóry, zalecane są preparaty poprawiające właściwości ochronne naskórka, łagodzące podrażnienia, zmniejszające świąd i nasilone rogowacenie.
To ona stanowi pierwszą linię obrony organizmu przed negatywnym wpływem świata zewnętrznego. Odbiera bodźce, bierze udział w procesie termoregulacji, pomaga utrzymać homeostazę. Nasza skóra – największy narząd w organizmie.
Skóra kojarzy nam się przede wszystkim z funkcją estetyczną. Każdego dnia dbamy o to, by wyglądała zdrowo i promiennie. Warto jednak pamiętać, że skóra pełni również wiele innych istotnych funkcji m.in. ochrania nas przed negatywnym wpływem wielu czynników zewnętrznych. W tym procesie ogromną rolę odgrywa jej najbardziej powierzchowna powłoka jaką jest warstwa rogowa naskórka.
Warstwa rogowa to najbardziej zewnętrzna część naskórka. Zbudowana jest z obumarłych, spłaszczonych komórek zwanych korneocytami, wypełnionych keratyną, zapewniającą odpowiednią wytrzymałość mechaniczną. Pomiędzy komórkami warstwy rogowej występuje lipidowe spoiwo, które tworzą między innymi: ceramidy, kwasy tłuszczowe, cholesterol. Taka budowa warstwy rogowej naskórka sprawia, że jest ona nie tylko skuteczną barierą chroniącą przed negatywnym wpływem czynników zewnętrznych, ale także powłoką utrudniającą nadmierną transepidermalną utratę wody (TEWL).
Komórki w warstwie rogowej naskórka przestają ściśle do siebie przylegać, tracą połączenia i ulegają złuszczeniu. Pociąga to za sobą proces odnowy i regeneracji komórkowej w najgłębszej, żywej warstwie naskórka (warstwa podstawna). Nowe komórki przechodząc stopniowo ku górze przez kolejne poziomy (warstwę kolczystą i ziarnistą) dochodzą ostatecznie do warstwy rogowej i zostają usunięte z powierzchni skóry. Cały ten proces przejścia komórki od najgłębszej do najbardziej powierzchownej warstwy naskórka trwa optymalnie ok. 28 dni. Niestety wraz z wiekiem cykl naskórkowy ulega wydłużeniu. Powoduje to spowolnienie mechanizmów regeneracyjnych i pogrubienie warstwy rogowej naskórka.
Warstwa rogowa stanowi bardzo ważny element bariery ochronnej naskórka. Niestety nadmiernie pogrubiała przyczynia się do poszarzałego, zmęczonego wyglądu skóry, a także ogranicza penetrację i oddziaływanie substancji aktywnych zawartych w kosmetykach pielęgnacyjnych. Dlatego ważny elementem dbałości o dobrą kondycję skóry powinno być regularne wykonywanie peelingu.
Kiedy za oknem coraz więcej słońca nie każdy peeling będzie dobrym wyborem. Te peelingi możesz jednak stosować bez obaw:
PEELING
Czas na wiosenną odnowę skóry!
Magnolia jest delikatną i wyjątkowo piękną rośliną. Od wieków zachwyca swoim urokiem i zapachem. Oprócz swojej estetyki, kryje w sobie także bogactwo właściwości, które czynią ją niezwykle cennym składnikiem w branży kosmetycznej. Dzięki nim, znalazła swoje miejsce nie tylko w ogrodach, ale także w laboratoriach kosmetycznych na całym świecie.
Magnolia, znana również jako Magnolia grandiflora, to gatunek rośliny z rodziny magnoliowatych, który pierwotnie pochodzi z Azji i Ameryki Północnej. Jako pierwszy w XVII wieku roślinę te opisał Pierre Magnol i właśnie od jego nazwiska magnolia ma swoją nazwę.
Magnolia jest symbolem delikatności, kobiecości i harmonii z naturą. Jej kwiaty emanują subtelnością i elegancją, przyciągając swoim pięknem i wyjątkowym aromatem.
Magnolia zachwyca nie tylko swoim wyglądem, ale także posiada szereg korzystnych dla skóry właściwości. W laboratoriach kosmetycznych wykorzystuje się różne części tej rośliny, głównie są to kwiaty i kora. To z nich pozyskuje się cenne składniki aktywne:
Dzięki swoim właściwościom, magnolia znajduje szerokie zastosowanie w przemyśle kosmetycznym. Ekstrakty z magnolii są wykorzystywane w różnych produktach do pielęgnacji skóry: w tym w kremach nawilżających, koktajlach przeciwstarzeniowych, tonikach do twarzy oraz produktach do oczyszczania skóry. Ich łagodne działanie sprawia, że są one odpowiednie dla wszystkich typów cery, w tym dla skóry wrażliwej i skłonnej do alergii.
Magnolia jest również popularnym składnikiem w produktach do pielęgnacji włosów. Pomaga wzmocnić włosy, nadając im połysk i sprężystość, oraz łagodzić podrażnienia skóry głowy.
Niezwykłe właściwości magnolii sprawiły, że stała się ona jednym z głównych składników nowego Peelingu pod oczy z linii Pro Care. W połączeniu z odżywczym masłem shea, delikatnie złuszczającą keratoliną i kojącą alantoiną magnolia doskonale pielegnuje tę wrażliwą okolicę skóry. Peeling wygładza naskórek, nawilża, zmniejsza widoczność zmarszczek i cieni pod oczami, a dodatkowo zwiększa skuteczność stosowanych kremów pod oczy. Więcej na temat tego dlaczego warto stosować peeling pod oczy możecie przeczytać w tym artykule.
PEELING POD OCZY
Natychmiast poprawia wygląd skóry pod oczami
Są szorstkie, matowe, pozbawione blasku, łatwo się puszą pod wpływem wilgoci, mogą się rozdwajać, a nawet kruszyć… Mowa o włosach wysokoporowatych, trudnych do ujarzmienia i będących częstą przyczyną niezadowolenia ze stanu fryzury. Prawidłową, systematyczną pielęgnacją jesteśmy jednak w stanie znacznie poprawić ich kondycję.
To jakie mamy włosy w dużej mierze uwarunkowane jest genetycznie. Kolor, gęstość, grubość i struktura włosa związana jest z odziedziczonymi cechami. Na porowatość włosów znaczny wpływ mają jednak także czynniki zewnętrzne, w tym pielęgnacja.
Porowatość włosów związana jest z rozchyleniem występujących najbardziej zewnętrznie tzw. łusek keratynowych. Im łuski są bardziej rozchylone tym włosy mają wyższą porowatość. Skutkiem tego jest narażenie rdzenia włosa na szkodliwy wpływ czynników zewnętrznych i większa podatność na uszkodzenia. Porowatość włosów może się także zmieniać na ich długości. Czym bliżej końca włosa tym zwykle jest on bardziej uszkodzony.
Ważnym czynnikiem wpływającym na porowatość włosów jest stopień ich narażenia na szkodliwe czynniki zewnętrzne np. farbowanie, rozjaśnianie, stylizacja na gorąco, promieniowanie UV, zanieczyszczenia, chłód. Pod ich wpływem włosy ulegają uszkodzeniu, a ich porowatość wyraźnie wzrasta.
W określeniu stopnia porowatości włosów mogą pomóc specjalne testy. Najbardziej popularny wśród nich jest test „szklanki wody” polegający na zanurzeniu włosa w szklance wody i określeniu tempa jego opadania na dno czy „test kokosa”, wykorzystujący olej kokosowy, pod wpływem którego włosy wysokoporowate mogą się puszyć. Wspomniane testy nie są jednak w pełni wiarygodne. Na ich efekt mogą bowiem mieć wpływ różne inne czynniki np. skład mineralny wody. W ocenie porowatości włosa niezwykle istotna jest własna obserwacja tego jak włosy reagują na czynniki zewnętrzne, jaka pielęgnacja im służy, a czego nie do końca tolerują.
Włosy wysokoporowate potrzebują wielokierunkowej pielęgnacji. W ich przypadku ważne jest zarówno nawilżenie, odbudowa struktury, jak i ochrona przed negatywnym wpływem czynników zewnętrznych. Dlatego w pielęgnacji warto sięgnąć po preparaty bogate w cały PEH, czyli proteiny, emolienty i humektanty. Takie działanie ma np. Odżywka do włosów wygładzająco-nawilżająca, którą w przypadku włosów wysokoporowatych należy stosować po każdym myciu. Odżywka wygładza, nawilża, przywraca włosom blask, ułatwia rozczesywanie, chroni przed urazami mechanicznymi i termicznymi. Pozostawia włosy sypkie i jedwabiste w dotyku.
Włosy wysokoporowate polubią także zabieg olejowania. Ważne jest jednak, aby do takiej kuracji dobrać odpowiedni olej. Najlepiej sprawdzą się oleje silnie odżywcze, o dużych cząsteczkach, bogate w wielonienasycone kwasy tłuszczowe np. np. olej arganowy, wiesiołkowy, z kiełków pszenicy. W przypadku włosów wysokoporowatych dobrą metodą jest tzw. olejowanie na podkład, w którym pod olej należy nałożyć preparat bogaty w nawilżające humektanty. Więcej na temat olejowania włosów możecie przeczytać w tym artykule.
Włosy wysokoporowate poprzez silne rozchylenie keratynowej łuski są niezwykle wrażliwe na uszkodzenia, dlatego należy obchodzić się z nimi wyjątkowo łagodnie.
Pamiętaj aby:
TRICHO ESTHETIC
Poznaj nasze nowości!
